Gek hoe je je toch alleen kunt voelen terwijl er veel mensen om je heen zitten. Dat had ik gisteravond in de Maaspoort. Ik had namelijk een kaartje voor Waylon. En natuurlijk heb ik genoten, van zijn muziek maar evenveel van zijn intermezzo’s.
De hele avond was gewoon geweldig. Goed verzorgd en de muziek was fantastisch. Ik ben ontzettend blij dat ik gegaan ben. Al zag ik er enorm tegenop. En het duurde tot enkele minuten voor de start van de voorstelling voor de rij waar ik in zat zich vulde. Met andere woorden, ik zat alleen in het midden in afwachting van het optreden met om me heen allemaal mensen die gezellig samen gekomen waren. En dan voel je je alleen, heel erg alleen…
Voordat ik de Maaspoort inliep nog even langs mijn advocaat gegaan, ik heb de echtscheidingspapieren daar afgegeven. Nog even en ik ben ook echt alleen. Misschien had het daar wel mee te maken, wie zal het zeggen. Ik weet wel dat de muziek me enorm geraakt heeft. Maar dat doet country in het algemeen toch wel. Het zijn verhalen, verhalen van mensen die iets meegemaakt hebben. En daar zit gewoon veel emotie in. Maar goed, enorm genoten dus en de muziek was fantastisch.
